BELGIAN CAMPAIGN FOR AN ACADEMIC AND CULTURAL BOYCOTT OF ISRAEL (BACBI)
 

 
 

BACBI: Essays


"Het Andere Gezicht van Elie Wiesel"

door Ludo De Brabander


Elie Wiesel (1928-2016) is overleden. Hij overleefde de Holocaust en zou zich in de naoorlogse jaren verzetten tegen racisme, onderdrukking en genocide. Hij wordt nu bewierookt als een invloedrijk 'mensenrechtenactivist'. Hij heeft ongetwijfeld zijn verdienste. Maar er is ook een andere, minder flatterende Elie Wiesel.

Elie Wiesel had geen oog voor de onderdrukking, de discriminatie en moordpartijen tegen het Palestijnse volk. Erger, hij was een rabiaat zionist, die vond dat Jeruzalem een joodse stad is (hoewel er 200.000 Palestijnen wonen) en bij Israël hoorde in weerwil van het internationaal recht (o.a. VN-VR resolutie 478) dat Oost-Jeruzalem als bezet gebied beschouwt. Toen joodse kolonisten 25 Palestijnse appartementen bezetten in Silwan, een Palestijnse wijk in Oost-Jeruzalem, plaatste Elie Wiesel zijn naam onder een advertentie in de Israëlische krant Haaretz om hen daarvoor te feliciteren. De activiteiten van de kolonisten in Silwan worden geleid door Elad, een organisatie die de verjoodsing van Silwan nastreeft. Wiesel was niet zomaar een ondertekenaar van de advertentie maar voorzitter van de ‘publieke raad’ van Elad.

Wiesel was een militante aanhanger van de kolonisatie van Oost-Jeruzalem en bekritiseerde president Obama toen die Israël onder vuur nam voor de kolonisatie achter de Groen lijn (de Palestijnse bezette gebieden). Wiesel maakte een complete negatie van de Palestijnse en moslimaanwezigheid in Jeruzalem, hoewel de grote meerderheid van de bevolking in het oude stadsgedeelte Palestijn is: “Voor mij, de jood die ik ben, staat Jeruzalem boven de politiek... het behoort toe aan het joodse volk...” (zie de website van de Elie Wiesel Foundation for Humanity).

Voor Wiesel was kritiek op Israël niet legitiem. Het joodse volk en Israël vormden voor hem een synoniem: "als je tegen Israël bent, dan ben je ipso facto anti-joods" (geciteerd in Robert Franciosi, Elie Wiesel: conversations, 2002, p. 20). Hij zei ook: “Ik steun Israël... Ik identificeer me met Israël... Ik val Israël nooit aan en zal het nooit bekritiseren wanneer ik niet in Israël ben” (geciteerd in Chomsky, Faithful Triangle, 1983, p 16).

Toen het Goldstone-Rapport in opdracht van de VN over de Gaza-oorlog van 2008-2009 werd gepubliceerd en daarin sprake was van Israëlische oorlogsmisdaden veroordeelde Wiesel het rapport als een “misdaad tegen het joodse volk”, maar ook als “onnodig”, want “Ik kan niet geloven dat Israëlische soldaten mensen vermoordden of kinderen neerschoten. Dat kan gewoon niet.”

Hij voerde campagne om de VN-racisme-conferentie in Durban van 2009 te boycotten, omdat op een vorige editie het Israëlisch zionisme als racistisch werd gebrandmerkt. Hij zit ook in de adviesraad van NGO Monitor, een rechtse organisatie die alle organisaties van Human Rights Watch en Amnesty International tot de militante BDS-beweging onder vuur neemt telkens als Israël wordt bekritiseerd. NGO Monitor omschrijft de BDS-campagne (Boycott, Divestment & Sanctions) als 'politieke oorlogsvoering' en deel van het ‘nieuwe antisemitisme’. Wiesel draagt actief bij tot de demonisering van de betrokken organisaties. Zo verweet hij Human Rights Watch (in een opiniestuk in de New York Times samen met de rabiate zionist Alan Dershowitz) om Israël er uit te lichten als het over mensenrechtenschendingen gaat en dat de organisatie zijn originele ethiek is kwijtgespeeld. Wiesel was een tegenstander van het ‘nucleaire akkoord’ met Iran en verdedigde publiekelijk de komst van de Israëlische premier Netanyahu naar het Amerikaans Congres (maart 2015) om te waarschuwen voor Iran door te insinueren dat mogelijks de deur voor een nieuwe holocaust open komt te staan. Wiesel was zelf aanwezig en Netanyahu maakte in zijn speech graag gebruik van hem als Holocaustoverlever in zijn referenties naar Iran. Een paar jaar eerder zei Wiesel dat hij “niet zou treuren als hij hoorde dat (de Iraanse president) Ahmadinejad vermoord was”.

Tijdens de jongste Gaza-oorlog vergeleek hij Hamas met de Nazi's, hoewel het nu net het Israëlisch leger was dat verantwoordelijk was voor grootschalige vernietigingen en meer dan 2100 doden, grotendeels burgers. Hij weigerde opnieuw om het Israëlische optreden te bekritiseren. Verschillende lotgenoten van Wiesel die de holocaust overleefden reageerden op Wiesel met volgende woorden: "Wij verafschuwen en zijn verontwaardigd over Elie Wiesel’s misbruik van onze geschiedenis om te rechtvaardigen wat niet gerechtvaardigd kan worden: Israëls massale poging om Gaza te vernietigen, en de moord op meer dan 2.000 Palestijnen, waaronder honderden kinderen. Niets kan het bombarderen van VN schuilplaatsen, huizen, ziekenhuizen en universiteiten rechtvaardigen. Mensen van elektriciteit en water beroven is niet te rechtvaardigen."

Dat alles belet blijkbaar niet dat Wiesel bij zijn dood door zowat alle media en politieke leiders zonder enige nuance op een sokkel wordt geplaatst.


Van Ludo De Brabander verscheen zopas 'Oorlog zonder Grenzen' (Uitgeverij EPO).


______________________________




 

Current Affairs

    Voor het archief klik hier!



 

 
See Copyrights - Disclaimer - Privacy.
(Free script provided by JavaScript Kit).

Webmaster: email